اندیشمند   آناتومی ظاهری کلیه    کلیه انسانی، یک جفت ارگان لوبیایی شکل است که در ناحیه خلف صفاقی (رتروپریتونئال) قرار گرفته‌اند. محل قرارگیری آن‌ها به صورت طبیعی در قسمت فوقانی

وزن تقریبی کلیه‌ها در مردان gr170-125 و در زنان gr155-115 است.

نتیجه فعالیت کلیه تولید ادرار است.

ضخامت کلیه‌ها در حدود cm3-5/2 و طول آن‌ها cm12-11 می‌باشد که نسبت به سن و جنس فرق دارد. عرض کلیه cm5/7-5 و ضخامت کورتکس حدوداً cm1 است. در سونوگرافی می‌توان ابعاد کلیه را اندازه گرفت. در نارسایی حاد کلیه (ARF) سایز کلیه نرمال است ولی در نارسایی مزمن کلیه (CRF) چون زمان طولانی است سایز کلیه کوچک می‌شود.

در برش عمودی کلیه‌ها، دو ناحیه مجزا مشاهده می‌شود. ناحیه بیرونی کمرنگ‌تر یا کورتکس، حدود 1سانتی‌متر ضخامت دارد. ناحیه تیره‌رنگ داخلی مدولا نام دارد و از 6 تا 15 (به طور میانگین 8) ساختمان مخروطی شکل تحت عنوان هرم (پیرامید) تشکیل شده است. قاعده هریک از هرم‌ها در محل اتصال کورتکس و مدولا قرار گرفته و رأس آن، پاپیلا، به سمت ناف کلیه امتداد می‌یابد. مدولا نیز متعاقباً به دو ناحیه خارجی که حاوی رشته‌های خارجی و داخلی مدولای خارجی است و یک ناحیه داخلی که پاپیلا را دربر می‌گیرد تقسیم می‌شود. این تمایز که از نظر ظاهری واضح است، حائز اهمیت می‌باشد چرا که اجزای ویژه عروقی و توبولی هر ناحیه، همگی در عملکرد کلیه که در بخش‌های بعدی توضیح داده می‌شوند مهم هستند.

ناحیه تورفته داخلی کلیه، محل ناف کلیه است که از آن شاخه‌های شریان و ورید کلیوی، لنفاتیک، اعصاب و نیز بخش متسع شده فوقانی حالب که لگنچه کلیوی نامیده می‌شود، عبور می‌کنند. لگنچه با یک فضای تخت داخل کلیوی که سینوس نامیده می‌شود، ارتباط دارد که در آن لگنچه به کالیس‌های بزرگ (ماژور) و کوچک (مینور) تقسیم می‌شود تا ادرار تشکیل شده را از درن مجاری جمع‌کننده که در هرم‌های کلیه به هم می‌پیوندند تخلیه کند.