ترومبو آمبولی چیست؟

ترومبو آمبولی به معنای تشکیل لخته در درون رگ خونی و سپس حرکت آن از طریق رگ به محل دیگر و مسدود کردن رگ در محل جدید است.

در پدیده ترومبوآمبولی انسداد رگ ورید یا شریان در بافت موجب بروز اختلال در عملکرد آن می شود. شایعترین محل ایجاد لخته در وریدهای خونی ساق پا است و شایعترین محل انسداد آمبولی در عروق ریوی است.

ترومبو آمبولی شریانی می تواند موجب انسداد عروق مغز ، دتاه گوارش و کلیه هم بشود.

تورم ، قرمزی ، درد ، حساسیت از نشانه های لخته خون در پا هستند به ویژه زمانی که علائم تنها در یک پا رخ دهد. اگر این لخته وریدی به ریه برود به آن تروآمبولی ریوی یا به اختصار آمبولی ریوی می گویند.

آمبولی ریوی چگونه ایجاد می شود؟

خطرناک ترین مشکلی که این لخته های خون می توانند ایجاد کنند کنده شدن آنها از داخل ورید های ساق و حرکت آنها به طرف ریه است. حرکت لخته در داخل ورید های عمقی را بروآمبولی میگویند. بعد از رسیدن در درون ریه اولین مانع برسر راه این لخته ها مویرگ های ریه هستند. اگر این انسداد کم و در بعضی مویرگ ها باشد مشکل خاصی ایجاد نمی شود. بدن انسان بعد از مدتی با استفاده از بعضی مواد لخته ها را حل کرده و از بین میبرد و بدین وسیله مسیر جریان خون را دوباره باز می کند. اگر انسداد مویرگ های وریدی به علت ایجاد لخته زیاد و شدید باشد به تنها خون به اندازه کافی نمیتواند اکسیژن به خودش جذب کند بلکه نمیتواند از ریه عبور کرده و به بدن برسد.

دستورالعمل پیشگیری از تروآمبولی :

همه بیماران از بدو ورود به بخش بیمارستان باید از نظر تروآمبولی وریدی مورد بررسی قرار گیرند و مطابق با میزان ریسک شروع پروفیلاکسی از طرف پزشک توسط پرستار باید پیگیری قرار گیرد. بیمارانی که شامل شروع پروفیلاکسی دارویی می شوند و رژیم دارویی آن ها داروهای ضد لخته خون میباشد.

بیمارانی که در ریسک خونریزی قرار دارند و نمیتوان دارو داد باید پروفیلاکسی مکانیکی (غیر دارویی) مثل جوراب های با فشار تدریجی و یا وسایل پتوماتیک فشاری تروآمبولی را دریافت نمایند. این روش در سایر بیماران نیز همزمان با روش های دارویی نیز قابل استفاده است.

تحرک بیمار باید تا حد امکان باید به بیشترین میزان خود رسانیده شود و از بی حرکتی طولانی بیمار در تخت جلوگیری شود.